Pelgrimstocht

In stille ongereptheid
borduurt de mist
onverhoeds het landschap dicht
de wereld lijkt ineens leeg
nietszeggend zonder schakeringen

Het veel betreden pad
geurt naar vochtige herfstlucht
alleen elke samenhang ontbreekt
en onbegrijpelijke contouren
duiken telkens op

Het ijle maakt behoedzaam
alsof een trein van ver
een waarschuwing roept
ondoordringbaar en week
bidden aloude wortels
peinzen buigzame takken

Wat fier blijft
is onwrikbaar vertrouwen
dat plotsklaps door zonnekracht
alles tevoorschijn komt
onzichtbaar herboren

Zoals de pelgrim
uit z’n dagelijkse waas stapt
en in geborgenheid
bij het verlaten kruisbeeld
Jezus Zaligheid
onverwacht mag aanschouwen