De herinnering vervaagt

De herinnering vervaagt,
 maar ‘t gevoel is gebleven
Er is nog iets dat knaagt,
 ‘t komt in dromen tot leven
 
De beelden verbleken,
 doch fragmenten bleven hangen
Ik heb ze duizend maal bekeken,
 zitten in m’n geheugen gevangen
 
De geuren blijven,
 deze in willekeur associërend
De emoties ze beklijven,
 weliswaar minder dominerend
 
De gebeurtenis verstilt,
 is in 'n mist blijven hangen
Losgekoppeld van mijn wil,
 van ’n dieper hartsverlangen
 
Het besef verdwijnt,
 er is steeds minder dat nog daagt
Nu Zijn Licht weer in mij schijnt,
 is het dat de herinnering vervaagt