Ondanks alles...

Zo eenzaam zijn de uren,
en stilte in de straten.
Hoe lang zal dit nog duren?
Ik voel me soms verlaten.
Zo zonder woorden zijn de dagen
als je haast niemand ziet.
O nee, ik wil niet klagen,
zing zachtjes nog mijn lied.
Maar niemand zal het horen,
alleen de vogels buiten.
Voor hen geen dag verloren,
ik hoor ze vrolijk fluiten.

Zo eenzaam worden weken
in stille eenzaamheid.
Zo vele uren zijn verstreken 
van stilte in de tijd.

Dan zie ik witte wolken,
ze drijven door de lucht.
Over de vele volken,
waar menig mens in stilte zucht.
Ik kijk nu stil naar boven:
God zal ons niet verlaten,
We mogen hem nog loven
ondanks de stille straten
Ik mag dat niet vergeten:
De Heer ziet mij in liefde aan.
Een troost om dat te weten.
De Heer blijft naast me staan.