Perfectionist?

Perfectionist?

Ik geef 't toe, ik ben niet best.
Ik kan beslist wel beter.
ik ben het moe, ik houd de rest
't liefst op anderhalve meter.

Figuurlijk dan, want eerlijk:
met mensen omgaan vind ik heerlijk.
Men noemt me open, mens van nabij,
kom over als relaxed en vrij.

Maar van binnen knaagt onzekerheid:
ben ik wel voldoende toegewijd
aan wie mij dagelijks omgeven
en met mijn gebreken moeten leven?

Als ik me met anderen vergelijk,
vind ik die beter, meer vindingrijk,
meer betrokken, meer sociaal -
je weet niet half hoe ik daarvan baal.

Ik geef 't toe, ik ben onvolmaakt.
Het is iets dat ik al wel langer wist.
Goddank, er is Iemand die mij volmaakt,
Die zegt: Ik heb mij in jou niet vergist.