Een Pinksterfeest vol gloed

Elk was van verlangen vervuld
sedert Zijn hemels' verscheiden,
biddend, smachtend, vol ongeduld,
samen in vurig verbeiden.

Toen Zijn Geest kwam, in werveling,
gelijk een stormwind vol geraas,
raakten zij in zielsverrukking,
over 't lichaam niet meer de baas.

Zichtbaar dansend boven het hoofd,
vlamden hoog op tongen van vuur.
Zij, als van hun zinnen beroofd,
schenen van blijdschap overstuur.

Ondanks het vroege ochtenduur
was 't of zij hadden gedronken,
gedreven door Zijn geestesvuur
uit hen vreemde talen klonken.

Bevlogen nam Petrus het woord,
sprak over Hem..., Zijn opstanding...
Zijn woord werd door velen gehoord,
bewogen door zijn bezieling.

Wat een gloed bracht dat Pinksterfeest,
duizenden lieten zich dopen.
Door 't heilige vuur van Gods Geest
brandden tal van harten open.