en kus mijn voorhoofd
met de zoelte van uw adem
ons op Pinksteren beloofd
wil mijn tong en hart bewegen
warm mij in uw lentevuur
geef bij droogte milde regen
wees een Vader voor de armen
voor gewonden vol erbarmen
voor de zieken troost in smart
voor de stomme een sprekend hart
wil het broze riet niet breken,
schenk de dove taal en teken
wijs de weg aan die verward
in de doolhof van het leven
nog slechts nemen en niets geven
maar verstrikt zijn en verhard
trooster als geen ander is
laat bij uw gevulde dis
ons in blindheid niet verhongeren
en onze kinderen in hun weelde
door onze lauwheid niet verkommeren