Ze waren samen in de bovenzaal,
eendrachtig in gedachten bij de Heer.
vereend onder de tekenen, de taal,
begrijpende Gods liefde meer en meer.

Hun eenheid werd verenigd door 't gebed,
waarmee ze, tot gelovigen verbonden
een wankel inzicht kregen in de God die redt:
Zijn zoon als Heiland tot zijn volk gezonden.

Ze moesten wachten tot de Geest zou komen.
Gods eigen kracht die hen versterkt,
waardoor weer ouderen hun dromen dromen,
de nieuwe moed die inspirerend werkt.

Ze bleven samen met hun hoofd gebogen,
nog in gebed, dit vroege morgenuur.
Dan waait de wind en opgetogen
werden ze gegrepen door het heilig vuur.

En 't kon niet anders of ze moesten spreken
over het grote heil door God verricht.
Het brood en wijn, een zichtbaar teken,
door Geest en Woord tot kerk gesticht.

Vanuit Jeruzalem verkondigen getuigen
dat God Zijn kinderen liefheeft bovenal.
En met de jood mag elke knie zich buigen
omdat God nooit Zijn volk verlaten zal.

Zo zijn we met elkaar verenigd in de kerk,
eendrachtig vragend: Heer geef ons Uw vuur,
dan gaan we met Uw woorden aan het werk,
vertellend van Uw liefde, ieder wachtend uur.