Een wereld die geen rust meer kent,
geen geluk, geen vrede,
waar niemand meer zijn blikken wendt,
naar boven, in een stille bede.
Een wereld die geen tijd meer heeft,
voor rust of voor gebed,
die enkel naar meer bezitting streeft,
niet op andermans noden let.
Een wereld die steeds streeft naar macht,
naar glorie, roem, en eer,
waar men om armoe en verdrukking lacht,
ként men zelfs ‘t geluk niet meer.
Daar in zo'n wereld vol eigen-belang,
waar men enkel bouwt op macht,
daar komt de vrede enkel in gedrang
en wordt geen leed verzacht.
Maar ééns zal men de wereld zien,
in ‘t licht van de schepping en van God
en zal de wereld dan misschien,
zich draaien in geheel ánder lot !
Dan zal een glans wijd verspreid
over mens en dier en plant
een vrede door de Geest geleid
met Pinksteren op aard geland
