Louter en alleen wil ik zeggen,
dat Gods Geest Zich hierin wil laten gezeggen;
in Zijn pure kracht
en dan ook Zijn macht en van de reinheid bevonden,
dat de mens zichzelf in Zijn ware liefde
heeft teruggevonden?!
Innerlijke wonden die ons laten bezwijken;
wij willen toch in onszelf Gods natuur bereiken?!
Evenwicht zo toegedicht;
veel voor de buitenkant gezwicht;
het leven dat de moeite loont;
over de dagen van weleer;
het tasten in het duister;
en het verliezen van de eer
en het kwade dat de waarheid hoont.
Het is alsof de mens van binnen in zichzelf op zijn ware zelf wil gaan lijken.
Zijn spiegel als Zijn evenbeeld met het licht omgeven
kent het verhaal Hem toegedicht,
wil zo duidelijk op Zijn weg blijven begeven.
Het is zo bij het leven en welzijn,
de geestelijke heling maakt de groei zo fijn.
Om de toekomst te veranderen
en Zijn sterke wegen te blijven bewandelen.
Het is dat God als Onze Ouder met ons wil gaan
om die momenten te verstillen
en ons zo nodig heel hoog op te willen tillen.
Uit noodzaak en uit Zijn plicht;
onze omstandigheid zorgt soms voor benauwde tijden,
de kracht van Gods ware liefde zo nodig voor ons beiden.
Wordt niet in ieders leven onze geest en lichaam als eenheid goed gezien?
En die eenheid wij steeds vermijden.
Het is juist die vereniging,
die in Zijn genezing in harmonie ons zal verblijden en zal bestaan.
Het is daarom aldus: Gods Heilige Geest
komt dan spoedig tussenbeide.