Communiceren kan iedereen,
want we hebben een mond om te praten.
Woorden schieten niet snel tekort;
ze raken vaak veel te ver.
Sommigen kunnen praten als Brugman,
zonder iets werkelijk te zeggen.
Vaak goed bedoeld maar ze maken kapot
wat begon als er zijn voor elkaar.
 
Je bent zo gekwetst door de taal van de ander
terwijl hij of zij onbewust
dacht dat dit het juiste baken in zee was,
zo sterk, maar jij kon er niet bij.
De weg terug ligt vol harde obstakels,
een pad geplaveid met emoties.
Die mag je niet walsen, die moet je betreden
want ze geven houvast aan de pijn.
 
Je kunt het niet zelf, zoek hulp bij die ander,
ervaringsdeskundig het liefst.
Dan heb je een baken dat met je meedrijft
al zijn de golven te ruw.
Zoek bovenal Zijn eeuwige vrede,
Zijn blijvende bronnen van rust
waar je altijd weer kracht voor je daden mag putten
en ontdekt welke woorden er zijn.