Anders geaard

Soms is het misschien helemaal m’n eigen gevoel
En weet ik alleen zelf hoe vervelend ik me voel
Als je langs me heenloopt in een brede winkelstraat
Je ogen me aankijken alsof je me zelfs haat
En je denkt: jij komt zeker van de verkeerde kant
Zonder te beseffen hoe zwaar dit dan bij mij landt
En hoeveel je op dat ogenblik bij mij losmaakt
Omdat je nu het diepste plekje van m’n hart raakt.

Wist je dat dit voor mij soms een enorme strijd is?
Het zeer eenzaam voelen in de wereld is niet mis.
Wat jij voelt voor een jongen voel ik dus voor een meid
Ik vecht  hier tegen maar raak de gevoelens niet kwijt.
Het liefst zou ik me niet zo mannelijk gedragen
Niet af en toe jongensachtige kleding dragen
Zou ik dit niet doen, dan doe ik mij schijnheilig voor
En heeft uiteindelijk iemand het toch nog wel door.

Het liefst zou ik over dit alles willen zwijgen
Maar ik kan er slecht tegen als mijn ouders dreigen:
Als jij je zo gedraagt mag je in huis niet blijven
Leer toch eens om alles niet zo te overdrijven.
Verwonderlijk dat ik dan emotioneel word
Ik peins: waarom is het dat er zoveel aan mij schort?
Waarom voel ik mij zo verstoten en verlaten?
En houdt werkelijk iedereen mij in de gaten?

O God, ziet U niet dat ik zo eenzaam moet leven?
Waarom hebt U mij deze gevoelens gegeven?
Ik zou tegen de godsdienst willen zeggen: vaarwel
Ook al zal ik dan straks zeker komen in de hel.
Omdat ik weet: U leeft! kan ik U niet loslaten
En wil ik U ondanks mijn zware strijd niet haten.
O God van heil, red mijn leven, vergeef mijn zonden,
Ik kom tot U alleen, genees mijn diepe wonden.

(Geschreven vanuit de belevingswereld van een anders geaarde die ik een tijd terug ontmoet heb)