Eenzaam, maar niet voor altijd

Wie kent niet het gevoel van eenzaamheid,
van 't zich verloren voelen in de tijd;
een weg, die schijnbaar nergens meer toe leidt
en zéker niet naar 't doel, door God bereid.

Wie zó in eenzaamheid de dagen slijt
en van de ochtend naar de avond glijdt;
't bezoek van vrienden, kennissen vermijdt
en nooit wat liefde om zich heen verspreidt....

die moet naar Hem terug, die je bevrijdt
van ontevredenheid en eenzaamheid.
Als je je leven weer met Jezus leidt,
komt er weer ruimte, wordt de wereld wijd.

Dan kom je langzaamaan tot openheid,
zo gaande op de weg, die Hij bereidt.
Dan drogen tranen, die je hebt geschreid
en leef je in zijn tegenwoordigheid!