Mijn ziel ondergaat
eenzaamheid als lijden.
Vertroebeld mijn tranenoog,
verblind mijn verblijden.
Nu rest mij nog de monoloog.

De dag brengt algauw
de dauw
die mijn stille ziel
beneveld.
Walter Tack

U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.

Reacties mogelijk gemaakt door CComment