naar overvolle straten.
December is in aantocht,
de huizen zijn verlaten.
Geen man, geen kind dat ik bezit,
geen buurvrouw die komt vragen:
"ga eens een avond met mij mee",
is die eenzaamheid te dragen.
Mijn neef vroeg afgelopen jaar:
"zal ik uw huis een verfje geven?
Uw eigen huis, een groot bezit,
u heeft geen man of kinderen meer in leven".
Toen ik zei: "het huis is niet van mij",
verbleekte zijn gezicht.
Ik heb hem toen voor 't laatst gezien,
geen brief, geen kaart, geen enkel bericht.
Het dolen in de eenzaamheid,
het kijken naar de overvolle straten.
Is geen wereld van verschil,
geen weg van God en mens verlaten.
Het is een tasten naar de werkelijkheid,
het zoeken naar een leefbaar leven.
Met opstaan en met vallen,
je leven inhoud geven.
Het is de zon die u gadeslaat,
de sterren die over u waken.
De Schepper die alles ziet,
zal alles nieuw voor u maken.
