Als de nevelslierten,
mij in mijn eenzaamheid omringen.
En rond mij een mooie draad vlechten.
Dan kan ik de blik op de natuur niet loslaten.
De ochtendzon komt mij heel traag opzoeken,
om mij in de nieuwe morgen te omarmen.
Om mij te verlossen uit één eenzame cocon .
''Ik droom''en zie God zittend op een wolk... en ik ontwaak.
Hij heeft mij gezelschap gehouden vannacht!
dat weet ik.. Hij waakt en laat mij niet alleen .
Herfststilte
- Details
- Geschreven door: Bobelijn, Margaretha
- Categorie: Eenzaamheid
- Hits: 3205
U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.