Omzien naar elkaar

Diep verzonken en met zorgen,
Gingen haar gedachten terug,
Naar ‘t Woord van deze morgen,
Maar alles ging haar veel te vlug?

De preek, die was voorbij gevlogen,
De woorden, omzien naar elkaar,
Lief te hebben, maar ook gedogen,
Maar telde dit alles, ook voor haar?

Zijn woorden, het ter harte nemen,
Die raakten haar, het deed haar pijn,
Alsof zij uit hun harten was verdwenen,
Nooit bezoekjes, of iemand aan de lijn.

Ze kon nu eenmaal niet meer kerken,
De reis er heen, kon ze niet meer aan,
Dan luisterde ze naar Gods woord en werken,
Op haar radiootje, heel dicht bij het raam.

Deze morgen had ze weer hoop gekregen,
De predikant had het zo goed verwoord,
Ze dankte God, voor al zijn kracht en zegen,
En dat Hij, haar gebeden heeft verhoord.