Opgesloten (borderline)

Je zit zo opgesloten
in je eigen onmacht
zelfs in nachtelijke rust
spookt het in je hart
je probeert het te verdoven
met pretsigaret en drank
het wordt alleen maar erger
steeds strakker wordt de band
die jou bekneld houdt
binnen in jou raast en tiert
een agressie zonder lontje
die ongebreideld hoogtij viert

zó ben je lief en aardig
maar één woord verkeerd
en je ontploft in razernij
voelt je meteen geschoffeerd
je scheldt zonder enige rem
schrikt niet terug voor vechten
je voelt je altijd aangevallen
de wereld is er om jou te pesten
geen vriendschap houdt het
geen relatie houdt nog stand
je jaagt iedereen de deur uit
vernielt elke vriendschapsband

kon je je naasten maar nemen
zoals ze nu eenmaal zijn
ook jij hebt je nadelen
ook jij doet mensen pijn
je ziet het niet, je snapt het niet
je huilt in stille eenzaamheid
diep van binnen zit je zo op slot
voor verandering neem je geen tijd
niet bij machte om zelf los te breken
uit je bedreigende gebondenheid
ga toch naar God, vertrouw op Hem,
in Zijn grenzeloze Liefde ligt jouw vrijheid