Voor Sabine

"De vrede openbaart zich in een God
die zich laat kennen van dichtbij"
zeg jij
en tast Zijn huid
in de doorploegde bast
van eeuwenoude eiken.
Je voelt de gladheid van Zijn hand
in beukenbast waarin je naam
geschreven staat.
Je voelt Zijn adem als een kus
in de nevel die het vroege land verstilt.
Hij wast je voeten met de dauw
dat mild op 't lage grasland parelt.
Je ziet Zijn hand in Vlaamse gaai.
Zijn stem hoor je in vinkenslag.
Zijn glimlach zie je bij de kip,
de paardeknol, de lakenkoe,
het hangbuikzwijn, de heggenmus.
Zijn glimlach houdt niet op
als Hij de kievit ziet die trots
de kraai verjaagt.
Je ziet Zijn ogen blauw
van korenbloem en ereprijs
en de vergeet-mij-niet.
Zijn Geest is de damp
die de rivier zijn stroom ontneemt,
maar ook de tijd met macht bekleedt
Zijn zoon speelt als een dartel lam
in 't  gras dat groen nog
van verlangen is.
Zo is het goed zeg jij
de vrede is dichtbij.
God laat zich kennen van nabij.