Vrede

De wereld vraagt om vrede.
Het is een schreeuw die luid weerklinkt
en door de wolkenvelden
tot in de wijde hemel dringt.
De mensheid zucht vol angsten
en wie is het die uitkomst biedt,
de gramschap en vertwijf'ling
tot in de verste verten ziet?

Een kind roept om zijn moeder.
Zij werd door bruut geweld gedood
en niemand was te vinden
die redding en bescherming bood.
De derde wereld huivert
en huilt om wat er komen gaat,
omdat het woord van vrede
niet in hun woordenlijstje staat.

En dicht in mijn nabijheid
vraagt ieder om verdraagzaamheid.
Bedreiging wordt een ziekte
waar menigeen intens door lijdt.
Werd alles niet veel mooier
als men de Heer tot voorbeeld nam,
die met geweldloosheid zich
als Vorst van 't hemelrijk benam?

Eerst als ik 't woordje 'vrede'
met vlammend schrift diep in mij schrijf,
als 't leven Gods de kurk is
waarop geheel mijn wezen drijft,
bouw ik als ware christen
mee aan een wens die vurig leeft,
dat onverdeelde vrede
nog steeds de langste adem heeft!

n.a.v. Internationale gebedsdag 2011