Wereldvrede

“Vrede,” woord, dat ik zo dikwijls
in mijn leven heb gehoord.
Wat in kranten, boeken, preken
vaak zo prachtig wordt verwoord.

Soms brengt het een doel, een visie
even op een hoger plan.
Ach, de echte wereldvrede,
komt het er nog wel eens van!

Maar dan denk ik aan Jan Willem,
woont hier in m’n eigen buurt.
Leeft in onmin met zijn buurvrouw,
wat al zeven jaar nu duurt!

Antoinette van de slager
maakt het helemáál te bont.
Dol op alle laatste nieuwtjes
en vertelt ze graag weer rond!

En dat echtpaar, in hun flatje,
Zij: mevrouw en hij: meneer,
kijken op hun Turkse buren
toch een ietsiepietsie neer!

Jaloezie en hoogmoed, roddel.
Alles in die ene wijk.
Kijk je eens een straatje verder,
Ach, ’t is overal gelijk!

En, zolang ‘k de overbuurman
nog geen “goeiemorgen” zeg,
is de echte wereldvrede
inderdaad nog héél ver weg …