Als stormen woeden

Als stormen komen, overdag,
je staat in het volle  leven,
met gul en vriend'lijk warme lach,
wat zoveel plezier kan geven.....!
Dan komt opeens daar dat bericht,
je lieve  kind, zo klein, is dood!
Hij was jouw liefste levenslicht,
plotseling, weg... de nood is groot!
 
Er viel een bizarre nare stilte,
in een mooi lijfje stil en klein.
Nu is daar een doodse stilte,
waar een druk leventje moest zijn.
Onbegrijp'lijk dat gebeuren,
waar was God nu, op zo'n moment?
Wij vragen dat steeds; en treuren,
hij was toch onze kleine vent.....
 
Deze vraag, die hoor je vaker,
het antwoord krijg je zeker, ooit!
God de Heer is toch de Waker,
't inzicht komt, als *tijden zijn voltooid*?
Nu is 't kindje in Zijn armen,
het is veilig en geborgen!
De liefde Gods zal het verwarmen,
wachtend op dé Nieuwe morgen!