Bij een heengaan

het vallen van de bladeren,
terwijl de eerste vorst de grond beroerde.

je ging van ons heen,
bewust, maar onverwacht.
de dood gaf je geen tijd
voor lange omhelzingen.

toch ben je er nog, ik sta
vandaag bij je graf.
ik voel de sterkte, de  vergeten moed
in je vreugde en je pijn.

de leegte die je achterliet, bij iedereen
baart echter tevens de hoop dat wij,
over alle grenzen heen,
ooit weer samen zullen zijn.

bedankt


Roger Pelgrims


12 maart 2006