De aarde zaait haar tranen

De aarde zaait haar tranen
een tere bloem brak af
de wakers, in het grijze grauw
droegen haar stil naar 't graf.

Haar ziel werd jou ontnomen
die pijn... die diepe pijn
Nooit meer samen lachen
nooit meer samen zijn.

Maar weet, je mag geloven
daar boven, dicht bij Hem
waar nooit een traan zal vloeien
klinkt zacht haar jubelstem.

Het hemelkoor geleidt haar
want hoor! Daar klinkt een lied
voor God die uit de hoge
op al Zijn kind'ren ziet.

De aarde zaait haar tranen
de hemel zingt haar lied
De Heer, Hij troost de Zijnen
Zijn hand verlaat je niet.