na de morgen
van verdwaald
verdriet
waar het hart
nog ongeborgen
geen toekomst
en geen antwoord
ziet.
Er is een stilte
na de dagen
van vermoeide
moed
waar het hart
maar steeds
blijft vragen
terwijl niets er meer
toe doet.
Er is een stilte
na de nachten
van geheelde
pijn
waar het hart
niet meer
wil wachten
en alleen nog stil
kan zijn