Er is een stilte 
na de morgen
van verdwaald
verdriet
waar het hart
nog ongeborgen
geen toekomst 
en geen antwoord
ziet.

Er is een stilte
na de dagen
van vermoeide
moed
waar het hart
maar steeds 
blijft vragen
terwijl niets er meer
toe doet.

Er is een stilte
na de nachten
van geheelde
pijn
waar het hart
niet meer
wil wachten
en alleen nog stil
kan zijn.
 
Er is een stilte
na de dagen
van doorleefd
gemis
waar het hart
zich richt
naar boven
waar het echte
ware leven is.