Haar ogen transparant
staren naar de overkant,
in kinderlijk vertrouwen.

De handen in haar schoot
met aders blauw en groot
zijn als vanzelf gevouwen.

Wachtend op haar laatste reis
naar het hemels paradijs
brandt ze van verlangen

om alles los te laten.
Haar schat in aarde vaten
is dan niet meer gevangen.

-0- -0-

Daar gaat ze op haar vlucht
een hemelsblauwe lucht
ademt een nieuw begin.

Ze wordt er opgewacht
het is er nooit meer nacht,
liefdevol Vaders armen in.

Jolanda Holleman-Kropff