In de knop gebroken

Als een roos nog in de knop
Net begonnen te ontluiken.
Werd de bloeitijd wreed gestopt
De blaadjes nog niet eens ontpopt.

Vele stormen had je reeds doorstaan
Je leek niet klein te krijgen.
En steeds weer door de wolken heen
Was jij de zon die op ons scheen.

Vertrapt, verpletterd maar niet verlept
Lag jij daar reeds ter aarde.
Een roos zo zuiver en zo rein.
Je had voor ons zo'n waarde.

Want tussen een veld met bloemen in
Stond daar die roos, maar zonder doornen
Die roos, geliefde zoon, dat was jij
Maar nu voor eeuwig aan Gods zij.

Ingezonden door Henk Vermeulen
Ria heeft dit gedicht geschreven
ter nagedachtenis aan zijn zoon
Marco.