Zijn harte ogen zagen
dwars door de menigte,
die ene die behagen
schept in een blinde mens.
Een man, die als profeet
de lijnen van geslachten
wil trekken tot het punt,
verzadigd van verwachten.

Zijn stem drong door
de muren van geluid
die menigten omringen.
En in het zingen
van liederen hama a lot
klonk niet alleen het feest
maar ook verlangen
naar deze zoon van Israëls God.

Zijn roep was als een vlam
die onverwacht als bliksemflits
het ware antwoord bracht.
Een helder zien, een zeker weten,
een lichtpunt waarop antwoord wacht:
'O zoon van David, wil mij niet vergeten,
zie zoon des levens mij hier, arme, staan.