Laten wij bouwen

De muren zijn tot puin vergaan
de poorten gans te gronde
gericht, en dat is zonde
Van alle pracht ontdaan

Het water in de koningsvijver
onbereikbaar, opgedroogd
De Heer werd niet verhoogd
voor de afgoden slechts ijver

Het volk ging zo een eigen pad
ze hadden God niet nodig
Een tempel ? Overbodig
En niemand die er erg in had

Misschien welhaast een déjà vu
als we zien wat thans passeert
Wat is sindsdien geleerd ?
Hoe moeten we dan verder nu ?

Een wereld die op breken staat
niets is er meer bijzonder en
we zorgen zelf voor wonderen
Ja, zien ons als zeer adequaat

Hoe ging dat toen, Jeruzalem
de verwoesting, en Nehemia
Stond hij erbij en keek er naar ?
De aanblik van, bedroefde hem

Hij ging de weg, de weg van strijd
zo bouwend aan, met zaag en zwaard
De zware taak vol trots aanvaard
Is ‘t ook niet iets voor deze tijd ?

Het stromend water uit de Bron
een nieuwe weg doen vinden
Voor ons, Zijn zo beminden
Weet dat Hij ‘t kwade overwon