Lot

Ontzet sta ik
voor een afgesloten weg
met brandende ogen
staar ik verdoofd
naar het verwoeste terrein
dat tot voor kort
onze plek was
 
Ik tors
het achtergelaten pad
van dierbare herinneringen
op mijn schouders
alleen de wond is nog te vers
te zwaar om te dragen
Waarom keek je om
wat bezielde je
mijn hart schreeuwt
Heer, geef haar een nieuwe kans
maar die kreet smoort
in het chaotisch landschap
van sterke emoties
 
Kan ik mij ooit verzoenen
met dit verschrikkelijke verlies
Heer, ik ben boos
intens verdrietig
voel mij machteloos
en tegelijk opstandig
maar ik kan niets anders
dan mijn pijn leggen
in Uw handen