nooit kan ik Hem vergeten,
Hemelzoon en mensenzoon
niemand kan zich aan Hem meten.
Toen Hij hongerig rondliep
at Hij rauwe aren
en midden op de woeste zee
bracht Hij golven tot bedaren.
Ik zie nog steeds mijn lieve Zoon
voor mijn geestesogen,
ja heel Zijn leven was gevuld
met zorg en mededogen.
Hij huilde zo bij het graf
van Zijn vriend Lazarus
en hoe Judas in de Hof
Hem verraadde met een kus!
Vele mensen hoonden
en bespotten Hem;
"Hij is toch de zoon van Jozef"
zeiden ze met gemene stem!
Mijn hart kromp ineen van smart
toen ze Hem vermoordden;
"Vader vergeef het hen"
waren Zijn laatste woorden.
Nee, ik kan Hem niet vergeten
van die ene dag af
dat ik vol verbazing toekeek
hoe Hij opstond uit het graf!
Altijd is Hij nu nabij mij
en verlaat mij nimmermeer,
mijn Zoon leeft voor eeuwig
Hij de opgestane Heer!
Jouw moeder.
