Aan Vaders hand

Soms kan de weg zo donker zijn.
Soms vind je geen woorden voor de pijn,
die je diep van binnen voelt.
En niemand weet wat je bedoelt.

Soms zijn er zoveel vragen.
Zoveel gedachten die je plagen.
Kon je het maar even zeggen.
Maar het is niet uit te leggen.

Soms kan je zonder tranen huilen.
Zou je zo graag willen schuilen.
Maar er is niemand die het ziet.
Niemand kent je stil verdriet.

Heer, waar dan heen?
Tot U alleen!
U alleen doorgrondt mijn hart.
U alleen kent al mijn smart.

U bent een schuilplaats in gevaren.
In benauwdheid wilt U mij bewaren.
Vader, laat me niet alleen!
Sla Uw armen om mij heen!

Want zo getroost, door deze nauwe band,
betreed ik aan Uw Vaderhand,
de weg die mij zo donker schijnt.
Maar waarvan de schaduw nu verdwijnt!