'k Zie de zomer vergaan

'k Zie de zomer vergaan
de bloemen die stervensmoe staan
ook in mijn eigen hart, is iets dat treurt
omdat ook in mijn leven, de dagen worden verkleurd.

Soms kijk ik weemoedig door 't raam
toen de bloemen bloeiden, sprak ik ze allen nog aan
nu kijk ik naar hun stengels, verdroogd en verdord
wachtend op de herfst, die hen in grijze nevel omvormt.

Alleen wind en regen zingen hun lied
het eentonig geruis van verborgen verdriet.
mijn ziel draagt die droeve klanken van de dood met zich mee
en alle leven ebt weg lijk een ster-re-vende zee.

Ik had met de zomer hoogtij gevierd
met zijn klank en kleur mijn leven gesierd.
'k zie de zomer en mijn bloemen vergaan
of mijn hart en ziel, dit ooit kunnen verstaan?