Hoe lang je ook jouw ellende af wilt spoelen
het putje van de douche spoelt ze niet weg:
je voelt je vies, ‘t verleden laat niet los
en kleurt je heden in alles wat je zegt.
Er zijn zoveel tranen, er is zoveel gebeurd
in het geheim, waar maar vier ogen waren.
Je kijkt naar alles met een bange blik
en zit soms uren voor je uit te staren.
Je stamelt soms wat woorden richting God:
“..zo moeilijk.. U een béétje te vertrouwen..
maar niets meer te verliezen.. dan een last
die veel te zwaar is om alleen te sjouwen…
dus wentel ik het onhandelbare grote pak
maar in Uw Handen…wilt U helpen dragen?
Help me vertrouwen…zodat ik durf te léven
al blijft mijn hart ook levenslang vol vragen.”
