natafelen met pa

een oude stem
breekt bewogen
bij de woorden
geschreven door de Heer
gelezen na de maaltijd
die hem altijd
zo bekoorden
 
als hij spreekt
met roodomrande ogen
 
‘ik zie de letters niet meer’,
vervolgt met zachte spijt
terwijl de zakdoek en het losse vel
zich naar zijn gezicht bewegen
om lastige tranen weg te vegen:
 
‘dit mis ik wel’