Vanuit het niets, niemand weet hoe
Was daar ineens de dag ontstaan
Waar hij vandaan kwam was onbekend
Hoe hij heette wist nog niemand

Het wonder verspreide zich alras
Iedereen wilde hem zien en aanraken
Dat kon wel heel gemakkelijk nu
Alleen soms, als de schaduw overwon

Was de dag niet meer goed te zien
Verdwijnen deed hij echter nooit
Altijd was hij er weer, heel hardnekkig
Hij had een plaats bevochten nu

Welke hij nimmer meer zou verliezen
Zijn stralen veroverden de nachten
Bonden hen vast en hielden hem apart
Gescheiden van de andere momenten

De dag, hij veroverde plots de aarde
Mensen vochten om hem een keer te zien
Hun blindheid verdween door de dag
Hun ogen kregen hun rol weer terug

Wat zij toen zagen was zo verblindend
Zijn kracht werkte volledig op hen in
Het gezang bleef maar duren, altijd voort
De eeuwigheid werd hun enige ware deel

De dag, eeuwig partner van de nacht.....

Hans H.G. Noorhoff