Het lukt haast niet het dicht te slaan.
Er zijn als ik bewogen rondkijk
veel beelden om bij stil te staan.
Zowel de zorgen als de vreugden
gaan als een filmband langs mijn oog.
'k Zie naast voorbije wolkenvelden
een lichtstraal aan de hemelboog.
Kijk, op een maanden oude foto
lacht een beminde mij nog toe.
't Is een herinnering aan vreugde
en toch maakt het mij droef en moe.
Hier staat een groet van alle kind'ren
met een vakantiekiek erbij
en verderop zie ik een versje.
Als ik het zing dan troost het mij.
Ik lees een kaart met enk'le regels,
een kostbare verjaardagswens
en op de pagina erachter
groet mij een lief en dierbaar mens.
Een foto laat mij weer genieten
van dagen lang voorbij gegaan.
Wat kunnen mensen je verwarmen
wanneer ze heel dicht naast je staan.
'k Verdeel de pagina's nog eenmaal
in wat ik kreeg en wat ik mis,
mijn winsten links, rechts mijn verliezen,
alsof dit ook mijn kasboek is.
Dan breng ik al die tere beelden
naar binnen of iets meer omhoog.
Misschien dat soms verdriet zal blijken
een lichtstraal aan de hemelboog.
U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.