Ik heb je nooit gekend,
'k ken geen intense droefenis,
toch heb ik wel eens zo'n moment
dat ik jouw glimlach mis.
Dan denk ik hoe 't zou zijn geweest
als jij hier nog zou zijn,
glimlach ik zachtjes naar jou terug
maar voel ik toch die pijn.
Je was hier immers één van ons,
al leef je daar nu vrij
bij Vader in de hemel
je blijft heel diep in mij
gekoesterd en geborgen
tot 't einde van mijn tijd.
Eens leer ik jou wel kennen
in 't land van eeuwigheid.