Wij hebben een gevallen aard;
wat is de reden om op onze ziel te beuken?
Gevoelens van eenheid zullen wij niet kennen,
om daarmee te ontkennen
dat het Christendom
van Hogerhand de kans kreeg,
om die wereld vrij te maken,
dat wij een ander leven zullen smaken
om eindeloos bevrijd te zijn.
God Onze Ouder wacht al zo lang;
van te strijden in voorbijgegane tijden,
ons menszijn krijgt nu Zijn kans.
In de verloren gegane uren behoren wij
niet voor onszelf uit te turen,
maar gewis onze eeuwige natuur
vindt Zijn thuis in dit geweldige uur.
Kunnen wij zelf ontwaken
en de kosmische waarheid ons eigen maken?
De rijkdom van ons diepste wezen
is om evenwicht te kweken,
van ons geest en lichaam eindeloos,
zelfs ons oude ik is nog broos.
Van vernieuwing in ons geestelijke leven,
behoren wij onze oude zelf op te geven,
en in ware liefde omgekeerd,
onze wedergeboorte opnieuw geleerd.
Opnieuw leren groeien is de vraag;
gewis dat God Onze Ouder maar al te graag
ons ziet ontwikkelen.