ik als wijze stond te wijzen
naar de mooie sterrenlucht
echt verwonderd door die ene
maar er werd opeens gekucht
‘t was zo’n dwaze man met regels
en hij wist het veel te goed
hij vertelde mij geduldig
hoe ik mij gedragen moest
hé je mag niet telkens wijzen
wijzen is niet echt oké
’t is niet netjes, onbehoorlijk
nou daar zat ik toch niet mee
want ik wees gewoon naar boven
daar zag ik een mooie ster
zag het schitteren aan de hemel
’t leek dichtbij en echt niet ver
en het riep mij om te volgen
dus ik wou er achteraan:
ga jij mee vroeg ik de dwaze
of blijf jij afwachtend staan
want dan kom jij niet te weten
waar die ster ons brengen zal
en dan mis je al het mooie
oh oh oh wat deed hij mal
tjee.. hij rolde met zijn ogen
schudde doldwaas heen en weer
dus ik ging en God ging met mij
vond Zijn Zoon en bracht Hem eer
ik begon de weg te wijzen
naar de God die mij ook riep
die Zijn Licht bracht in de wereld
mens en dier, zelfs jou ook schiep
Niet wijzen? (kerst)
- Details
- Geschreven door: Holman, Alie
- Categorie: Kindergedichten
- Hits: 2976
U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.