de zuster rent met een rolstoel
door de lange gangen
in de kamer aan de overkant
blijft een lichtje branden
tijd genoeg hier in dit huis
om in mijn schriftje te schrijven
de scherpste kantjes van verdriet:
'Wie van jullie kan door zich zorgen te maken
ook maar één el aan zijn levensduur toevoegen?'
stukjes gisteren rijgen zich aan vandaag
bestemming levenseinde...
wij dromen van een wereld
overdekt met de liefdevolle mensen
misschien zullen we het zelf niet meemaken
maar wij zijn er zeker van
dat die wereld er zal komen
wij zullen de voorlopers ervan zijn
Hij, alleen Hij
kan in ons midden
het vuur van die liefde ontsteken
en brandend houden