dat God geen ziektes maakt,
de stakkers in hun lijden
met gruw'lijkheden raakt.
Ik zie haar nog zo voor mij,
haar beide benen kwijt
en in haar breekbaar lichaam
een grenzeloze strijd.
Ik kan maar niet geloven,
dat God de Zijnen schiep
en tegelijkertijd de kwalen
bewust tot leven riep.
Wij zijn naar Zijn gelijk'nis
en beeld eertijds gevormd,
niet als een wankel scheepje,
waar 't rondom raast en stormt.
God huilt wanneer wij huilen,
Hij lijdt bij ons verdriet
en elke traan die opwelt,
Hij uit de hoge ziet.
Vraag kracht om 't kruis te dragen,
door 't lot je toebedeeld.
De wonden, diep geslagen,
Hij met ontferming heelt!
U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.