witte raaf

als ik diep in je ogen schouw
en beheersing mij veracht,
weerspiegelen in baby-blauw
de stille tranen van mijn onmacht

voorzichtig raken mijn handen
aan je kleine, geschonden, lijf
dat met duizend en een banden
deel van mij, je moeder, blijft

ze zeggen, het zou beter zijn
als jij niet was geboren
daarmee gespaard voor pijn
die je zeker is beschoren

ze zeggen, maar ze weten niet
dat wij -innig- elkaar beminnen
noch van de liefde die Jezus biedt
waar juist jij je in kunt vinden

mijn eigen kleine wonderkindje,
in wezen ben je goed en gaaf
Gods gezegend mini-vrindje
ja, voorwaar, Zijn witte raaf