Wat overblijft is liefde (50 jaar getrouwd)

Wat overblijft is liefde.
Niet de pijn die je soms
de ander hebt aangedaan.
Niet de wegen die je soms
alleen hebt moeten gaan.
Aan het einde mag je
deze woorden verstaan:
Wat overblijft is liefde.

Wat overblijft is liefde.
Niet de schuld van het soms
niet goed hebben gedaan.
Niet de fouten van het soms
elkaar verkeerd hebben verstaan.
Aan het einde staat
deze waarheid bovenaan:
wat overblijft is liefde.

Deze liefde is een geschenk
van God die liefde is
uitgestort in jullie harten.
Deze liefde heeft zich niet vergist
toen jullie 50 jaar geleden
'ja' zeiden in het verbond
dat jullie aan elkaar deed smeden
in de liefde die God zond.

Wat overblijft is liefde
Niet het verdriet dat je soms
samen hebt moeten doorstaan.
Niet de tranen die je soms
alleen moest laten gaan.
Na vijftig jaar staat dit nog bovenaan
Wat overblijft is liefde.

En als jullie eens
zullen moeten scheiden
zoals gezegd is:
tot de dood ons scheidt
En je onvermijdelijk moet lijden
-Je wilt elkaar nog niet kwijt -
Blijft toch dit weten
en ervaren, diep in je hart;
God zal je nooit vergeten
want wat overblijft is liefde.


Een maand voor het overlijden van mijn vader,
waren mijn ouders vijftig jaar getrouwd. We zijn dankbaar
dat we dit nog met elkaar konden vieren,
ondanks het naderende afscheid.