In de lege lucht
vlogen twee moleculen
zonder vleugelbeweging
ontspannen
in de luchtstroom.

In trage en sierlijke
spiralen
draaiden ze
mechanisch
in en uit elkaar.

Kunstschaatsers
in de hoge.

Een draaikolk vormend
van de stilte
van de dag.

Spelend in hun
vleugelkracht.

Spelend in hun
vliegensvreugde
in en met elkaar.

Deze zweefdans
van dit paartje.
Deze pure
ongedwongenheid.

Dit vrijheidspel
deed mij even
begrijpen

zo is de liefde
zo is het wonder
zo zijn wij

soms...


Ronald Lammers


18 januari 2006
U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.

Reacties mogelijk gemaakt door CComment