waart eenzaam door de rijen heen.
Hij ziet de machtelozen
en hoort hun grenzeloos geween.
Ze schreeuwen naar de hemel
waar 't wonder van Zijn grootheid blijft
en langzaamaan de wanhoop
hen allen naar de afgrond drijft.
De grote Onbekende,
Hij zwijgt in de benauwde nacht
en schril klinkt door het duister
hun diepe langgerekte klacht.
Hoe lang moet men nog lijden,
voordat het bang geweld verstomt
en er weer naastenliefde
op deze kille aarde komt?
De grote Onbekende
is schijnbaar ver bij ons vandaan.
Wie kan Zijn medelijden
en Zijn betrokkenheid verstaan?
Het voorbeeld dat Hij eenmaal
aan heel het zuchtend schepsel gaf,
ligt volgens veel geleerden
verbleekt in 't nooit ontdekte graf.
De grote Onbekende
waart eenzaam door de rijen heen.
Laat Hem toch in Zijn lijden
en al Zijn smarten niet alleen!
Wij kunnen eeuwen hopen
op 't wonder voor des mensen pijn,
maar God vraagt aan een ieder
zelf 't wonder in Zijn hand te zijn!
U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.