De Maneschijnsonate

Jezus,

Elke toon van haar 
Ingetogen Adagio
Tast naar de graven,
Van wie vergeten werd
In Dachau, Auschwitz,
Birkenau ...

Uitgemergelde gedaanten,
Luide kreten ...
Ontelbaren gingen er
Bij eenzaam maanlicht
De weg naar Golgotha.

Het stille Adagio bedekt
De herinnering aan het gekrijs
van kinderstemmen,
Levend hout voor lege ovens.

De pijn van Goede Vrijdag
Staat er gebrand
In elke heuvel, elk bos,
Elke gracht, elk pad.

Zelfs poëzie werd er
Van alle warmte ontdaan.
Er rest nog slechts
Dit zachte Adagio
Om de herinneringen
Te bewaren.

Onze kinderen, Jezus,
Kennen nog amper
De namen van Dachau,
Auschwitz, Birkenau.

Doch Neurenberg
Zal nooit volstaan.
Nog steeds 
Moet over dit alles
Worden gesproken...