En jij.

Jij draagt de waanzin
gegijzeld door het lot
en witte woedevuisten
slaan ravijnen in je hart
en muren steeds kapot

En ik.

Ik sterf de doodsangst
gegeseld met het leed
en rood omrande ogen
huilen zeeën in mijn hoofd
waar ik geen kust voor weet

Maar Hij.

Hij ziet ons lijden
en draagt met ons het kruis
en lopend over water
sjouwt Hij stenen naar ons toe
en bouwt een sterker huis


Anne M. Hoogveld