het paadje ruikt naar mos
en naar vergane bladeren.
De kleuren zijn intens
en raken mij als mens
van oker tot oranje.
Ineens zie ik een tak
vermolmd, een wrak,
liggen naast het paadje.
Erop een paddenstoel
dat is wat ik bedoel:
uit sterven komt nieuw leven.
Dit geeft mij moed en kracht
juist in de zwartste nacht:
de Schepper heeft een plan.
Want door mijn lijden heen
wijs ik naar Hem alleen,
en kan Hij groter groeien.
Ik zing, ik lach en huil,
ik spring, val in een kuil
maar nooit zonder genade.
En ben ik uitgeput en moe?
Hij komt liefdevol naar me toe:
"Slaap lekker, want Ik waak.
Droom maar van nieuwe kansen,
want Ik kom met je dansen
in een gouden bladerbos.
Ik laat jou nooit meer los!!!"