Ze wordt in Hem weerspiegeld

Ziet iemand ‘t lijden in haar gezicht
Ze gaat, maar loopt gebogen
Voor deze te harde wereld gezwicht
Ze is nu volledig leeggezogen
 
Ziet iemand de littekens, het verdriet
En het bloeden van haar hart
’t Wrak dat men voor oud vuil achterliet
Totaal uitgeblust en verward
 
We kijken, maar komen niet binnen
Keren onze rug toe en koude is ons deel
Geen idee waar we moeten beginnen
Iedere stap vooruit, lijken er twee teveel
 
Ze schuifelt eenzaam naar huis
Ziet hierin haar leven dat verdween
Het was als een ontstoken puist
Die nooit is aangesloten op ’n drian
 
Ze kijkt wanhopig in haar spiegel
Ziet naast zich de silhouet van ’n man
Haar pijn wordt in Hem weerspiegeld
De wanhoop en strijd, daar weet Hij van
 
Hij komt met Zijn zalvende handen
Draagt haar verdriet en haar lijden
Zo ontmoet ze de Hemelse banden
Voelt ’t aardse leven uit haar glijden